پیدایش شغل وکالت و وکیل ملکی را می توان به همان آغاز شکل گیری تمدن بشریت پیوند داد. از همان زمانی که انسان ها زندگی در کنار یکدیگر را انتخاب کردند این ضرورت ایجاد شد که برای حل و فصل اختلافات بین انسانها نیاز به یک داور است و انتخاب شخصی برای شهادت دادن به نفع موکل خود در جلسه دادگاه. اولین حضور وکیل را می توان در آغاز پیدایش تمدن های ایران ، مصر و عراق دانست که آن زمان با نام های دیگری شناخته می شد.

تعریف جامعی از وکالت:

وکالت قراردادی است که منطبق با قانون مدنی منعقد می‌شود و هر دو طرف آن وکیل و موکل نامیده می‌شوند که می تواند وکیل از نوع حقیقی باشد و یا حقوقی. موکل یعنی همان شخصی

که نیابت انجام امری را به دیگری واگذار می کند و وکیل یعنی همان نایب. وظایف یک وکیل تنظیم معاملات و قراردادهای تجاری نظیر خرید و فروش و اجاره، صدور و قبول اسناد تجاری نظیر چک و

برات، انعقاد نکاح و طلاق، اداره‌ی اموال موکل و نیز طرح و پیگیری تمامی دعاوی حقوقی و کیفری در دادگاه می باشد. اساساً تمامی امور حقوقی، قابلیت نیابت‌پذیری و انجام از سوی وکیل را دارند؛ مگر آنکه آن امور، از مواردی باشند که اصطلاحاً قائم به شخص موکل است و تنها اوست که می‌تواند آن امور را انجام دهد؛ نظیر شهادت، اقرار، لعان، تمکین و مواردی از این دست که قابل وکالت دادن نیستند و سپردن وکالت در مورد آن‌ها، باطل است. وکیل می تواند در اموری که مربوط به شغل وکالت است و از طرف موکل به او محول شده پیگیری نماید اما تاچه اندازه اختیار دارد و دستش باز است ومی تواند در انجام امور محول شده از طرف موکل وارد شود؟ در این مورد وکالت را می توان به دو قسمت تقسیم کرد:

1-وکالت مطلق:

یعنی که موکل در تمام امور شخصی را وکیل خود نماید و وکیل نیازی به اجازه از موکل خود را ندارد (از خرید و فروش خانه ،امور مالی و ارثیه و …).

2-وکالت مقید:

شخص باید در همان امور سپرده شده از طرف موکل خود وکالت نماید و اختیار بیشتری ندارد (فقط خرید یا فروش خانه و …)

منبع : وکالت